Forum Oficjalnego Fan Clubu Krzysztofa Kiljańskiego "LOKATOR"

Monika

Naszło mnie na jesień na wspominki...

Może powspominamy jakie było nasze pierwsze spotkanie z KK, jakie wrażenia czy były zgodne z naszym wyobrażeniem o tym jaki on może być "z bliska"?

------------
Moje całkiem pierwsze spotkanie było w Empiku w Poznaniu. Nie powiem miałam tremę jak 150. Oni z Agatą sie spóźnili 20 min (bo ktoś i niedoinformował i pojechali nie do tego Empiku). Kolejka ludzi była skromna i jak Krzysiek już przyszedł to nagle wszyscy jak nas był z 10 na pooczatku dostali ataku tremy i paniki i nikt nie chciał iść pierwszy. No to oczywiście ja poszłam, chociaż mi to nie pasowało (bo się nie poroskładałam jeszcz z okładkami płyt moimi i kolezanki do podpisu no i z tą sławetną kartką z przołozonym na angielski do melodii "Prócz Ciebie Nic").

Dla mnie to był szok że on wcale nie jest tak drętwy na jakie wyglada, żartował, uśmiechał się, był w miarę wyluzowany. No i tak spontanicznie zareagował na tą kartkę z tekstem: "No nie! Muszę przyznać że mnie całkiem zamurowało!"
On wtedy nie miał pojęcia (podobnie jak i ja zresztą jeszcze) że to ja akurat będę prowadzić jego FC:)
(To właściwie Ania wymyśliła kilka dni później, a ja chyba czaiłąm sie z kilka tygodni żeby napisać do niego i do Kayaxu)

Po tym spotykaniu pofrunęłam do domu i wszystko nadałam mamie. Mam nie była zdziwiana i stwierdziła ze przecież on wygląda na miłego faceta.
A mnie nie wiem czemu się wydawał jakiś taki bardzo z rezerwą.

Drugie spotkaniew Poznaniu tylko potwierdziło pierwsze bardzo dobre wrażenia.
Tam mieliśmy właśnie rozmawiać o FC i

wyobrażałam to sobie w charakterze necgocjacji handlowych gdzieś przy stole jeszcze z managerem itd... Zabrałam nawet zeszyt gdzie miałam wszelkie moje pomysły i plany zapisane. Przydał sie on głównie do pozyczania kartek na autografy bądź jako "podpórka" do podpisywania. Tymczasem to była bardzo luźna rozmowa i nie tylko o FC bez magerów jedynie przewijał sie tam Witek momentami ale ze względów bardziej towarzystkich. Poczułam się jakoś tak od razu swobodnie - ząłpaliśmy porozumienie - jakbyśmy znali sie od lat...

Matko to było w lutym chyba w 2005 - ten Empik. Ale dawno!

przytulanka

gratuluje Ci odwagi, Moniko! Mysle, ze postura Krzysztofa (bardzo meski wzrost) sprawia, ze ludzie czuja sie oniesmieleni.

Co z tego, ze wysocy-patrza na nas z gory-to przeciez nie ich wina-a taki dar natury

Monika

Czy ja wiem? 180 cm, w miarę normalnie jak na faceta. Poza tym w Empiku to on siedział Very Happy

Ja tylko miałam tremę "pierwszego spotkania"

Poza tym, co wszyscy potwierdzą jest rzemiły i niemożliwe, że nawet ktoś o wzroście 150 w kapeluszu sie wystraszył czy czuł onieśmielony